KALEMİN ÖYKÜSÜ
Bir gün sedir tohumu,
Koptu uzun dalından.
Yaprakları öperek,
Atladı kayaraktan.
Toprakla buluştu,
Kucağına saklandı.
Kış gelince uyudu,
Baharda ise uyandı.
Çıkardı kafasını,
Çabalayarak dışarı.
Topraktan aldı besini,
Güneşten de ışığı.
Usul usul büyüdü,
Kuşlara arkadaştı.
Dallarını Güneş’e
Uzattıkça uzattı.
Giderek olgunlaştı.
Yıllar geçti aradan.
Kesildi bizim Sedir,
Çıkarıldı ormandan.
Fabrikada işlendi.
Binlerce kaleme döndü.
Şehir şehir dağıldı.
Çocuklara ulaştı.
Şimdi her birinizde,
Renkli renkli kalemler.
Yazıp çizdikçe sizler,
Sedir de hep gülümser.
Çizen: İlknur Bakış
