YEMEK VARSA,SOHBET VAR
Bir gün bir Kara balık,
Yüzerken alık alık.
Rastlamış bir kayaya,
Dibinde batık kayık.
Kayık yiyecek dolu,
Bomboşmuş sağı solu.
Dönmüş bakmış etrafa,
Selam vermeyen Tofa.
Başlamış,konuşmaya:
”Gel Tofa oturalım,
Karnımızı doyuralım,
Güzel sohbetler yapıp,
Seninle dost olalım.”
Tofa gelmiş yemeğe,
Başlamış sohbet etmeye.
Kara balık şaşırmış,
Tofa ne güzel anlatırmış.
Günler, geceler geçmiş,
Kara balık arkadaşını özlemiş.
Tofa’yı yüzerken görmüş,
-Derin vadiye doğru-.
Kara Balık hızlanmış,
Arkadaşına doğru:
”Tofa gel oturalım,
Bir sohbete dalalım.
Sonra vadiye doğru,
Hızla kulaç atalım.”
Tofa dönüp şöyle bir,
– ”Acaba bu da kimdir?”-
”Hiç vakit kaybedemem,
İşim gücüm var” ,demiş?
Vadide yiyecek bulan ,
Arkadaşları onu beklermiş.
Nazlı SOLGUN
