GİZLİ ADALET

Pek sevmezdi keçiler koyunları,

”Hantal bunlar, peşimizden gelemiyorlar.” derlerdi,

Üstelik konuşmaları da yabaniydi koyunların.

Daha kibardı keçilerin dilleri.

”Az konuşsun şu koyunlar yaylada.

Zaten yürümek bile zor onlara.

Dağa taşa tırmanmaktır özgürlük,

Ağaçların tepesine çıkmaktır.

Bizi de yolumuzdan alıkoyuyorlar,

Bir türlü kendilerini değiştiremiyorlar.

Ne yürümeleri, ne konuşmaları güzel.

Ne tarafa gitsek peşimizden geliyorlar.”

Diye alay ediyorlardı.

Mor koyunlar alındı bu duruma.

Başladılar başlarına buyruk dolaşmaya.

Bu durum da gitmedi keçilerin hoşuna.

Bundan böyle yasakladılar mor koyunların konuşmalarını

Ve önde diğerlerine yön vermelerini.

Her gün yeni bir kural koydular,

Düzeni sağlamaya çalıştılar.

O kadar çok tu ki kurallar,

Kendileri bile unuttular.

Çoğu zaman kurallara uymadılar.

Sonra başladılar birbirlerini suçlamaya,

Keçiler arasında huzursuzluk baş gösterdi.

”Koyunların tarafını tutuyorsun” dedi kimi.

Kendi aralarında konuşurken bile,

Sözcükleri rahatça kullanamadılar.

Koyunların haklarını çağrıştırabilir diye.

Kendi dillerinden korkar oldular.

‘’mor’’ demeyi yasakladılar.

Ara sıra unutan oldu ‘’Mor koyun’’ dedi.

Sonra herkesten özür diledi.

Öyle bir duruma geldiler ki,

Yasak sözcükler türedi.

Koyunların özgürlüklerini kısıtlamaktı amaçları.

Şimdi kendileri konuşmaktan korkar oldular.